Ben sustum,fotograf konuşsun...

Şimdi belki benim gibi ölesiye yalnızsındır.
Uçan kuşları gözlemektesindir tek başına

Çamların yeşiline dalmış gitmiştir gözlerin,
Radyo dinliyorsundur yada susarak
Bir kitabı okumaya çalışıyorsundur kim bilir...

Sonsuz güzellikte bir aşk düşünüyor olabilirsin
Belki de anılarını deşiyorsun, bir olmazı,

Bir açmazı derinden derine kurcalar gibi
Bir kahve içmeyi, bir elma yemeyi kurarak,
Saatine bakıyor olabilirsin uykulu gözlerle
Çocukların oyununa dalmış gitmiş olabilirsin.

Mahpus gibi, tutsak gibi, belki kök gibi
Yarını olmamak gibi bir duygu içindesindir.

Belki de kendini bağışlamıyorsundur.
Benim hiç bilmediğim bir şeylerden ötürü.
Kırık trenler gibi öylece kalakalmışsındır...
Kalkıp gidip çekirdek almayı düşünüyorsundur

Ya da uyumak istiyorsundur her şeyi unutmak için
Belki sende benim gibi ölesiye yalnızsındır...

sevdiğim şiirdir,nedense bu denli kalabalık,kozmopolit,canlı,özgür Bakü'nün merkezinde bu halkın kaderinde ne kadar yalnız oldugunu hissettim,bu sanki bir yolunu bulup yükselme,bu bir umut,bu sanki bir şey olacak herşey değişecek inancı...ne bileyim...belki de sadece bana öyle geldi...

(Şiir:Afşar Timuçin)